achtergrond Op basis van klinische ervaringen constateer ik dat dossiers van patiënten met ernstige psychiatrische aandoeningen (epa) niet zelden multipele psychiatrische dsm-diagnosen laten zien. Overdiagnostiek in de vorm van multipele, fout-positieve diagnosen leidt bij patiënten tot verwarring (‘Heb ik nu autisme of schizofrenie?’), werkt incorrecte behandelindicatiestellingen in de hand en leidt tot stigmatisering. De opkomst van dimensionele diagnostiek naast categoriale diagnostiek van de dsm kan beschouwd worden als een risicofactor voor multipele, fout-positieve dsm-diagnosestellingen.
doel Inzicht verschaffen in mechanismen die de hypothese onderbouwen dat dimensionele diagnostiek de kans op multipele, fout-positieve dsm-diagnosestellingen verhoogt.
methode Op basis van een klinisch-wetenschappelijke analyse van de principes en toepassing van categoriale dsm-diagnostiek en dimensionele diagnostiek ingaan op factoren die de hypothese onderbouwen dat dimensionele diagnostiek de kans op multipele, fout-positieve dsm-diagnosestellingen verhoogt.
resultaten Toepassing van de principes van dimensionele diagnostiek op categoriale dsm-diagnostiek verhoogt de kans op multipele, fout-positieve dsm-diagnosestellingen.
conclusie Ter preventie van multipele, fout-positieve dsm-diagnosestellingen is het van cruciaal belang dat de principes van dimensionele diagnostiek niet worden toegepast op categoriale dsm-diagnostiek.