Achtergrond Onderzoek naar psychische klachten bij nabestaanden richt zich meestal op een van de volgende drie psychische stoornissen: de persisterende complexe rouwstoornis, de posttraumatische stressstoornis of depressie.
Doel De samenhang en relaties tussen de symptomen van deze drie psychische stoornissen onderzoeken.
Methode Wij voerden zeven studies uit vanuit diverse perspectieven: vanuit een person-centered, een dimensioneel en een netwerkperspectief op psychiatrische stoornissen.
Resultaten Van de nabestaanden die iemand verliezen door een traumatisch verlies ontstaat mogelijk bij circa 49% een persisterende complexe rouwstoornis. Van de patiënten die zich aanmelden bij een psychotraumakliniek en die een overlijden hebben meegemaakt, ervaart 65% persisterende complexe rouwklachten naast posttraumatische stressklachten. Symptomen zoals ‘sociaal isolement’ en ‘een verminderd zelfgevoel’ houden mogelijk deze comorbiditeit in stand. Behandeling gericht op rouw, naast posttraumatische stress, geeft symptoomreductie, zelfs in een vluchtelingenpopulatie met meerdere postmigratiestressoren. Als laatste vonden we verrassend lage prevalentiecijfers onder Balinese nabestaanden van verkeersdoden, vergeleken met andere landen. Dit suggereert dat psychische stoornissen mede worden gevormd door de culturele context.
Conclusie Om vraagstukken rond comorbiditeit beter te begrijpen kan het nuttig zijn om perspectieven op psychiatrische stoornissen te combineren. Het is belangrijk dat professionals die werken met mensen die trauma en verlieservaringen hebben meegemaakt, zich bewust zijn van het mogelijke bestaan van de persisterende complexe rouwstoornis.