achtergrond In de algemene psychiatrie moet regelmatig het geweldsrisico worden getaxeerd, bijvoorbeeld indien een onvrijwillige opname wordt overwogen.
doel Een overzicht geven van actuariële instrumenten voor risicotaxatie en een model bespreken voor de klinische beoordeling van geweldsrisico's en voor de (gedwongen) aanpak van dat risico.
methode Relevante literatuur werd gevonden door kruisreferenties vanuit sleutelpublicaties en in relevante tijdschriften met de trefwoorden 'violence', 'violent behaviour', 'dangerousness', 'risk assessment', 'risk prediction' en 'risk management'.
resultaten Gestandaardiseerde actuariële taxatie van geweldsrisico's bleek in de algemene psychiatrie vooralsnog een beperkte waarde te hebben. Bij bepaalde risicogroepen bleek dat dergelijke instrumenten, toegespitst op de aard van het risico (acuut, langere termijn) en de aard van de besluitvorming (beveiliging, behandeling) een toegevoegde waarde kunnen hebben binnen het bredere klinische oordeel.
conclusie In de algemene psychiatrische praktijk dient bij een geweldsrisico systematisch en gestructureerd onderzoek plaats te vinden. Bij geweldsrisico's kan dat onderzoek het beste verricht worden door gespecialiseerde klinieken en behandelteams. In een goede samenwerking tussen de betrokken instellingen dienen de dynamische risicofactoren en beschermende factoren systematisch te worden geëvalueerd.