Deze bijdrage schetst de betekenis van Rob Giel als voortrekker van de sociale psychiatrie in het voetspoor van Querido en Trimbos. De sterk verschillende accenten van deze gangmakers wijzen juist op de bijzondere complexiteit van de sociale psychiatrie. Maar juist omwille van deze complexiteit en ten gevolge van een groeiende `mythe van de klinische psychiatrie' dreigt de sociale psychiatrie in Nederland structureel en wetenschappelijk haar identiteit te verliezen.