Naar aanleiding van twee casussen wordt gewezen op het belang van nauwgezette taxatie van het seksuele delict en de psychiatrische diagnostiek van de seksueel geweldpleger. Deze taxatie en diagnostiek kunnen goed worden uitgevoerd wanneer enerzijds het seksuele delict onderzocht wordt, en anderzijds een analyse wordt uitgevoerd volgens het taxatieschema van Finkelhor (1984, p. 53-69). Emotionele belemmeringen van de hulpverlener, met name de eigen afweermechanismen ten aanzien van seksueel geweld, bemoeilijken een goede diagnostiek.