Gedurende een drietal werkbezoeken aan Gaza en de West Bank, Leninakan in Armenie en het gebied rond Tsjernobyl in de Sovjetunie werden observaties gedaan betreffende de posttraumatische reacties op de respectieve noodsituaties in de drie gebieden. Tegen de achtergrond van het stressmodel van Kleber, Brom en Defares werden deze situaties en reacties vergeleken. Vooral de betekenis die aan de schokkende ervaringen wordt gehecht teneinde hun traumatische werkelijkheid de baas te kunnen, blijkt van belang voor de verwerking ervan. Het stressmodel zou zich uitstekend lenen voor meer systematisch onderzoek in dergelijke gevallen.