Is er plaats voor medicatie bij de behandeling van selectief mutisme?
achtergrond Ondanks psychotherapeutische behandeling blijven enkele kinderen met selectief mutisme zoveel klachten houden dat het niet spreken hen hindert en een bedreiging vormt voor een goede ontwikkeling.
Steeds duidelijker wordt dat medicatie bij angststoornissen van kinderen (Walkup 2008) een effectieve interventie is. Maar welke plaats heeft medicatie voor deze specifieke groep kinderen?
Wat is daar over bekend in de literatuur en wat weten we over de mogelijke bijwerkingen bij voorschrijven aan relatief jonge kinderen?
Door het bespreken van de mogelijkheid van medicamenteuze behandeling krijgen we inmiddels in onze eigen patiëntenpopulatie beter zicht op werkingen en bijwerkingen.
doel Bijdragen aan afwegen van en uitvoeren van medicatiebehandeling bij selectief mutisme.
Voorstel tot systematisch verzamelen van behandelinformatie indien medicatie wordt voorgeschreven.
methoden Via PubMed en screening van relevante tijdschriften werd een literatuursearch verricht.
De door ons met medicatie behandelde kinderen worden in de tijd vervolgd en het effect van de behandeling wordt vastgelegd.
resultaten Er is groot gebrek aan dubbelblind onderzoeksstudies bij selectief mutisme. De resultaten van open en dubbelblind studies worden samengevat. De studie van Black en Uhde (1994) met fluoxetine beschrijft verbetering door ouders gerapporteerd, maar niet door de leerkracht. Manassis (2008) geeft in een pilotstudie met slechts een klein aantal kinderen aan dat met selectieve serotonine heropnameremmers (ssri) duidelijk sprake was van klachtvermindering.
In onze nog kleine patiëntengroep zien we eveneens verbetering. Daarbij is de indruk dat de bijwerking desinhibitie van de medicatie soms kinderen over de angst tot spreken heen brengt.
conclusie Kleine open studies en de enkele dubbelblindstudie wijzen op mogelijk positieve effecten van ssri-medicatie bij selectief mutisme.
Nader onderzoek met een randomised control design in samenwerking tussen verschillende centra is nodig om meer steun te geven aan de behandelpraktijk.