Pleegkind-pleegouderinterventie (PPI): een nieuwe interventie speciaal gericht op jonge kinderen met stress in de pleegzorg
achtergrond Jonge pleegkinderen lijken zich goed aan te passen aan hun nieuwe situatie, maar onderliggend blijkt er sprake van stress, wat zich niet zozeer uit in gedragssymptomen maar in het cortisolprofiel. Deze stress is een bedreiging voor het ontwikkelen van een veilige relatie tussen pleegouder en pleegkind en een risicofactor voor de ontwikkeling van het kind zelf. De ernst van de kindproblemen vergroot de kans op voortijdige beëindiging van de pleegzorgplaatsing. In Nederland gebeurt dit ongeveer in 30% van de plaatsingen.
Pleegkind-pleegouderinterventie (ppi) is speciaal ontwikkeld om pleegouders gevoelig te maken voor verborgen signalen van stress en een veilige relatie met hun pleegkind te stimuleren.
De interventie beslaat zes huisbezoeken waarbij in een vaste opbouw een aantal thema’s wordt behandeld in de relatie tussen pleegouder en pleegkind (zoals veiligheid, omgaan met boosheid, grenzen stellen en plek in het gezin). Hierbij wordt gebruik gemaakt van videofeedback, huiswerkopdrachten, psycho-educatie en mindfulness.
doel Verbeteren van de relatie tussen pleegouder en het jonge pleegkind, zodat het pleegkind minder gedragssymptomen laat zien en normalisering van de cortisolprofielen. Vergroten van het competentiegevoel bij de pleegouder.
methoden Pretest-posttest design met een controle- en non-equivalente groep. We gebruiken hierbij de volgende instrumenten: Emotional Availibility Scales ( eas), Infant Toddler Social Emotional Assessment ( itsea), Nijmeegse Ouder Stress Index (nosi), Infant Behavior Questionnair (ibq), speekselcortisol.
resultaten Pleegouders vinden de plaatsing vaak goed verlopen en er zijn weinig problemen. Pleegouders scoren relatief laag op de eas-sensitiviteit. Pleegkinderen hebben over het algemeen een afwijkend cortisolprofiel.
conclusie De resultaten onderbouwen de hypothese dat jonge pleegkinderen stress hebben na plaatsing in het pleeggezin, zich uitend in een afwijkend cortisolprofiel. Pleegouders gaan (te) weinig sensitief om met dit probleem. Er is dan ook een grote behoefte aan een interventie die zich richt op het erkennen van stress bij jonge pleegkinderen en handvatten geeft om tot een oplossing te komen.