ADHD, weg ermee!
achtergrond In 1987 werd aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (adhd) als psychiatrische stoornis in het dsm(-iii)-handboek opgenomen. Het werd als een nieuwe diagnostische entiteit gedefinieerd die de oude mbd (eerst Minimal Brain Disorder, later Minimal Brain Dysfunction) kon vervangen. Al snel werd duidelijk dat het om een divers beeld ging. Subtypes van adhd vertonen overlap met andere kinderpsychiatrische stoornissen. In een aanzienlijk percentage van de gevallen is er sprake van comorbiditeit. De stoornis blijkt in wisselende mate van ernst en frequentie te kunnen persisteren tot in de volwassenheid. De respons op medicamenteuze behandeling is wisselend. Vaak is niet goed duidelijk hoe deze verschillen te verklaren zijn. Ook andere behandelstrategieën en interventies laten wisselende successen zien. Naar ons oordeel noopt dit alles tot een kritische bezinning op het concept. Maar ondertussen lijden er wel mensen aan deze klachten en moeten die behandeld en begeleid worden. Wij presenteren een kwalitatief onderzoek naar de achtergronden van exacerbatie van adhd onder jongvolwassenen en stellen een aanpak voor die gebruik maakt van zowel preventiestrategieën als psycho-educatie. Er wordt in deze, als groepsaanpak vormgegeven, interventie gebruik gemaakt van moderne communicatiemiddelen als mobiele telefonie en (draadloos) internet.
Omdat adhd een zeer divers symptomencomplex heeft met bonte clusters van klachten en verschijnselen, is het essentieel dat er individueel maatwerk wordt geleverd om de adhd-klachten te reduceren.
Of om misschien wel iets anders, onderliggends, (mee) te behandelen...
stellingen
1. adhd heeft een te divers symptomencomplex om een diagnostische entiteit te mogen worden genoemd.
2. Bij preventie van terugval, behandeling en omgaan met adhd door patiënten zelf, moet leeftijdsadequaat maatwerk worden geleverd.
leerdoel Aan het einde van de sessie wordt de deelnemer geacht zich een kritisch oordeel te hebben gevormd over de kwetsbaarheid van de diagnostische entiteit adhd en moet hij weten wat het ‘management’ van de klachten in onze adhd-groep voor adolescenten inhoudt.