Dit boek beschrijft in drie delen de psychiatrischeen psychologische diagnostiek en behandeling bij volwassenen met een verstandelijke beperking, ofwel de problematiek van de dubbele diagnose. Het eerste deel handelt over de ontwikkeling van de organisatie van deze gespecialiseerde hulpverlening. Het beginpunt is de de-institutionalisering van psychiatrische patiënten in Engeland, nu zo’n 25 jaar geleden. De ambulante setting was niet voorbereid op de nieuwe eisen die aan hen werden gesteld. Centraal staat de vraag hoe het Estia Centrum in Zuidoost-Londen met dit probleem is omgegaan en hoe men tot een succesvolle aanpak is gekomen. De samenhang tussen klinische praktijk, research en training van en door medewerkers lijkt het recept voor een succesvolle dienstverlening. In het tweede deel wordt de klinische praktijk beschreven. In vier hoofdstukken wordt beschreven hoe beperkt de diagnostiek van deze dubbelediagnoseproblematiek feitelijk nog is. Er is een hoofdstuk over samenwerking rond neuro-imaging en klinische genetica, als vormen van biologische diagnostiek. Het laatste hoofdstuk in dit deel gaat over de fundamentele samenhang tussen psychiatrische aandoeningen en verstandelijke beperking. In het derde deel beschrijven de auteurs hoe door training van psychiaters, psychologen en verzorgers, inclusief familieleden, de zorg op een zo hoog mogelijk niveau wordt gebracht en gehouden. Het belang van training van psychiaters/psychologen zit in de psychologische complexiteit (communicatie, emotionele verwaarlozing en life events) en in de biologische complexiteit. Denk maar aan epilepsie, neurologische factoren, genetische aspecten, etc. Het belang van training van de mensen die de dagelijkse zorg bieden, zit in het feit dat zij de adviezen van specialisten in de praktijk moeten uitvoeren. Het Estia Centrum geeft op jaarbasis 80 dagen workshop met 800 stafleden. Dit boek is bedoeld voor professionals en managers die met deze complexe doelgroep werken of willen gaan werken. Ik zou het ook aanraden aan hen die verantwoordelijk zijn voor de opleiding tot psychiater. Het biedt in een beperkte omvang een ingang in dit complexe werkveld en voorkómt dat men als relatieve buitenstaander door de bomen het bos niet meer ziet. Wie uitgebreider literatuur wil bestuderen, kan elders terecht. De sectie Psychiatrie en Verstandelijke Beperking van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie zou zich door dit boek kunnen laten inspireren om trainingsmateriaal van het Estia Centrum te vertalen. Het inspireert om werk te maken van het realiseren van de succesvolle formule van trainen en getraind worden, research en multidisciplinair samenwerken. Misschien moet de sectie een werkbezoek organiseren met artsen voor verstandelijk gehandicapten, orthopedagogen, psychotherapeuten en de sectie aan Londen? Samen vechten tegen de hokjesgeest in dit complexe werkveld.

M. Otter, M. Otter