Depressie en de ziekte van Parkinson. De man die steeds moeilijker op gang kwam
achtergrond De ziekte van Parkinson
(ZvP) en depressie overlappen deels wat betreft de
symptomatologie. Typische parkinsonsymptomen
zoals traagheid, mimiekarmoede en affectlabiliteit
kunnen ook passen bij depressiviteit, en de
meer 'depressieve' symptomen zoals verminderde
interesse, anhedonie en moeite met op gang
komen kunnen ook samenhangen met de ZvP.
Waar moet de behandeling dan op worden gericht
en waaruit moet deze bestaan?
doel Informatie geven over diagnostiek
en behandeling bij gelijktijdig voorkomen van
depressie en ZvP.
methoden Aan de hand van een pa-
tiëntvignet van een 71-jarige man wordt besproken
hoe de depressie zich manifesteerde tijdens
het beloop van de ZvP. Het belang van geïntegreerde
behandeling door psychiater en neuroloog
wordt besproken, evenals het aanpassen van
behandelfocus en de soort behandeling in de loop
van de tijd.
resultaten In de beginfase van de ZvP
ontwikkelde patiënt een ernstige depressie, die
sterk overeenkwam met een depressieve episode
op zijn 31e jaar ten gevolge van echtscheiding.
Omdat patiënt diverse antidepressiva slecht verdroeg,
kreeg hij elektroconvulsieve therapie (ect)
met goed resultaat, gevolgd door instelling op
nortriptyline. Een paar jaar later, bij langzaam
voortschrijdende parkinsonproblematiek met
vooral hypokinesie en zachte stem, ontwikkelde
hij opnieuw somberheid, nu sterk gekleurd door
anhedonie, vermindering van initiatief en activiteit,
en innerlijke onrust. Herhaling van ect gaf
enige verbetering van de stemming maar ook verwardheid
en geheugenproblemen, en werd
daarom voortijdig gestaakt. Verhoging van de
antiparkinsonmedicatie in overleg met de neuroloog
gaf verbetering van initiatief en activiteit,
maar niet van de innerlijke onrust. Toevoegen van
lithium aan de nortriptyline gaf uiteindelijk wel
verbetering van interesse en afname van de onrust.
conclusie De wisselende presentatie
van depressieve symptomatologie kan bij comorbide
ZvP diagnostiek en behandeling bemoeilijken,
ook doordat in de loop van de tijd het klinische
beeld nogal eens verandert. Een geïntegreerde
behandeling door psychiater en neuroloog, waarbij
de depressierichtlijn wordt aangehouden en de
parkinsonbehandeling niet alleen gericht is op de
motorische symptomen, is cruciaal voor een optimale
behandeling.