achtergrond Veel Turkse en Marokkaanse patiënten melden zich bij ggz-instellingen in verband met angst- en depressieve klachten. Uit meerdere onderzoeken komt naar voren dat de uitvalpercentages onder deze patiëntengroepen hoog zijn. Diverse factoren in het hele traject tussen hulpvragen, herkenning/benoemen van het probleem, tot aan verwijzing naar en behandeling door een gespecialiseerde arts/hulpverlener spelen hierin mee. Er zijn trainingen voor medewerkers ontwikkeld om te proberen meer greep op deze problematiek te krijgen. Er is echter, ook internationaal, nauwelijks onderzoek gedaan naar het effect van dergelijke interventies die erop gericht zijn de diagnostiek en behandeling van specifieke migrantenpopulaties te verbeteren.
doel Nagaan in hoeverre het uitvalpercentage afneemt als behandelaren getraind zijn in een interculturele module.
methoden In de loop van 2009 zal een gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek starten. Het totaal aantal intakers/behandelaren van de deelnemende poliklinieken, onder andere van Stichting Buitenamstel Geestgronden te Amsterdam, zal per loting worden gerandomiseerd en toegewezen aan een voor dit project te trainen groep (interventieteam) en een groep die gebruikelijke zorg krijgt (controleteam). Het hoofdaccent in de training ligt op het verhogen van de interculturele sensitiviteit van de medewerkers. Ook zal er aandacht zijn voor aanpassingen in de intakeprocedure (aangevuld met elementen uit het culturele interview, extra tijd voor uitleg over het aanbod en afstemming van de hulpvraag). De primaire uitkomstmaat is het uitvalpercentage.
resultaten De opzet van dit door ZonMw gefinancierde onderzoek zal tijdens deze presentatie worden besproken, evenals het draaiboek van de interculturele training.
Conclusie Een interculturele trainingsmodule leidt er mogelijk toe dat er beter aansluiting gevonden wordt bij Marokkaanse en Turkse patiënten met angst- en depressieve klachten.