achtergrond Sinds de sluiting van het Provinciaal Ziekenhuis Santpoort en extramuralisering van andere psychiatrische voorzieningen, zijn chronische cliënten meer zichtbaar geworden in de maatschappij; ze maken meer gebruik van crisisvoorzieningen en worden soms verantwoordelijk gehouden voor de ervaren toegenomen overlast in de stad. Om al deze veranderingen te evalueren gaven de bestuurders van de drie grote Amsterdamse ggz-instellingen opdracht voor een onderzoek naar de ontwikkelingen binnen de langdurig zorgafhankelijke ggz-populatie.

doel In deze studie zijn de omvang, de kenmerken en het acute zorggebruik van de langdurig zorgafhankelijke ggz-populatie gedurende de afgelopen jaren onderzocht.

methode Retrospectief is met behulp van landelijk vastgestelde criteria voor psychiatrische chroniciteit over de periode 2000-2005 de omvang van de groep langdurige zorgafhankelijke cliënten in ggz-zorg binnen het cliëntenregistratiesysteem vastgesteld. De ontwikkeling van de basiskenmerken werd onderzocht. Tevens werd vastgesteld welk deel van de chronische populatie jaarlijks ambulant crisiscontact en/of een acute opname had. Ook werd bekeken welk deel van alle crisiscontacten jaarlijks werd verricht ten behoeve van chronische cliënten.

resultaten Het aantal chronische cliënten nam in de periode 2000-2005 toe van 3018 tot 4576 cliënten. De meerderheid van deze chronische cliënten (maar nog lang niet allemaal) valt onder verantwoordelijkheid van de langdurige zorgprogramma's. In 2004 werd 10,4% van de chronische cliënten acuut opgenomen, en 8,8% ontving een crisiscontact buiten kantooruren. In 2004 werd 19,1% van alle crisiscontacten buiten kantooruren verricht ten behoeve van chronische cliënten.

conclusies Er heeft een duidelijk groei plaatsgevonden van het aantal chronische cliënten in en buiten de langdurige zorgprogramma's in Amsterdam. Het gebruik van de kostenintensieve acute zorg bleek minder dan verwacht en aangenomen werd.