Wie een boek schrijft over het gebruik van computers in de psychiatrie riskeert tussen twee stoelen te vallen. Ervaren gebruikers hebben, hoewel ze de fijne kneepjes van de meeste software niet kennen, meestal een afkeer van gebruiksaanwijzingen of handboeken. Ze gaan op een intuïtieve manier tewerk om meer kennis te vergaren over tekstverwerking, spreadsheets, databases, e-mail en het internet. De beginnende (en vooral oudere) onervaren gebruiker wordt dan weer afgeschrikt door het jargon en de printscreens die dergelijke gebruiksaanwijzingen bevatten. Ook het onderhavige Britse 'multi-authorboek' ontsnapt niet aan dit probleem en zal allicht de twee genoemde groepen ontgoochelen. In de vijftien hoofdstukken, van 'basisinformatie' tot 'toekomstige ontwikkelingen', zitten hier en daar wel interessante weetjes, maar de meeste bijdragen konden mij niet echt boeien. De informatie over tekstverwerking, presentatiesoftware, databanken en rekenbladen was mij te basaal. Die over statistische software en over software om referenties te beheren (zeven pagina's!), en die over digitale dossiers vond ik dan weer te beperkt. Het hoofdstuk over psychiatriewebsites op internet is uiteraard snel gedateerd en dat geldt ook voor gegevens over de beveiliging van computers. Het boeiendste vond ik het hoofdstuk over legale aspecten van informatietechnologie, waarin thema's als vertrouwelijkheid, verantwoordelijkheid, intellectuele eigendom en … laster aan bod komen. Hoewel de onderwerpen vanuit een Brits juridisch standpunt worden beschreven, stimuleren ze het denken over allerlei heikele punten. Recente ontwikkelingen zoals het gebruik van virtuele realiteit in psychotherapie of internetpsychotherapie komen in het boek dan weer niet aan bod. Dit lijkt me een wat overbodig boek. Wie meer wil weten over wat computers en het internet voor de psychiatrie kunnen betekenen, kan beter een website als psychiatrienet.nl bezoeken

G. Pieters