Het Shorter Oxford Textbook of Psychiatry is binnen de psychiatrieopleiding in Groot-Brittannië een basisleerboek. Het is wat betreft omvang en diepgang een vervolg op het vorig jaar in dit tijdschrift besproken beknoptere Oxford-leerboek Psychiatry, dat met ruim 300 pagina's bedoeld is voor studenten geneeskunde (Van Balkom 2005; Gelder e.a. 2005). Voor de ervaren psychiater heeft Oxford University Press nog een mooi naslagwerk in de vorm van het New Oxford Textbook of Psychiatry (Gelder e.a. 2000). Met bijna 2500 pagina's is dit laatste boek weer een vervolg op het hier besproken boek. In het 26 hoofdstukken tellende leerboek komen alle gebruikelijke onderwerpen uit de psychiatrie aan bod: symptomen en syndromen; classificatie en diagnostiek; wetgeving; etiologie; evidence-based psychiatrie; alle grote psychiatrische ziektebeelden bij volwassenen, ouderen en kinderen; medicamenteuze en psychologische behandelingen; de structuur van de psychiatrische gezondheidszorg in Groot-Brittannië; forensische psychiatrie; en mentale retardatie. In deze vijfde editie heeft de redactie de hulp ingeroepen van specialisten op diverse aandachtsgebieden. Deze groep mensen heeft de hoofdstukken bewerkt aan de hand van recente wetenschappelijke inzichten, zodat het boek nergens gedateerd aandoet en er veel recente referenties gebruikt worden. De structuur van de hoofdstukken wordt ondersteund met een groenblauwe kleur, waardoor tekstindelingen, tabellen en figuren duidelijk te onderscheiden zijn. Vrijwel alle hoofdstukken plaatsen het onderwerp in een kort historisch perspectief, waardoor de lezer begrijpt hoe indelingen of redeneringen in ons vak tot stand gekomen zijn. Consequent worden overal in het boek twee classificatiesystemen met elkaar vergeleken, namelijk de dsm-iv en de ICD-10. Daarnaast wordt uitgebreid aandacht geschonken aan de psychiatrische diagnostiek. Opvallend is dat in de stoornishoofdstukken twee paragrafen voorkomen, die 'Treatment' en 'Management' genoemd worden. Onder 'treatment' wordt verstaan een korte beschrijving van alle evidence-based behandelingen van die bepaalde stoornis, terwijl onder 'management' deze behandelingen samen worden genomen tot een behandelplan zoals dat in de klinische praktijk zou kunnen worden uitgevoerd. Aan de inhoud van de hoofdstukken valt op dat die goed correspondeert met de huidige Nederlands/Vlaamse wijze van psychiatrische beroepsuitoefening. Het Shorter Textbook is daardoor mijns inziens goed te gebruiken in de Nederlands/Vlaamse opleiding tot psychiater en zou misschien een basis kunnen vormen voor nog niet nader omschreven eindtermen voor deze opleiding. Gezien de helderheid en diepgang van het boek en de compatibiliteit met de Nederlands/Vlaamse situatie in de psychiatrie lijkt het ondenkbaar dat artsen in opleiding tot psychiater geen exemplaar aanschaffen en doornemen en dat een opleidingsinstelling het boek niet aanschaft voor haar bibliotheek.

A.J.L.M. van Balkom