achtergrond Mensen met koopverslaving ervaren een permanente drang om te kopen, ongeacht hun financiële middelen. De aandacht voor koopverslaving is pas de laatste decennia toegenomen. Omdat overmatig kopen als kenmerk van diverse aandoeningen met enige regelmaat voorkomt in de klinische praktijk, dringt zich de vraag op of het een verschijnsel van deze tijd is of dat het gezien moet worden als symptoom van een psychiatrische stoornis, dan wel als eigenstandig psychiatrisch syndroom.
doel Inzicht verkrijgen in ongecontroleerd kopen.
methode Een literatuuronderzoek in Medline, PubMed en Psycinfo in de periode van 1966 tot augustus 2008.
resultaten Ongecontroleerd kopen is een betrekkelijk onbekend en beperkt gedefinieerd verschijnsel ondanks het frequente voorkomen en een hoge comorbiditeit. Het toont zich als een chronisch, repetitief gedrag, komt meer bij vrouwen voor en dient te worden ondergebracht bij de 'stoornis in de impulsbeheersing nao'. Geboden etiologische modellen bieden onvoldoende houvast en een gedragstherapeutische behandeling lijkt tot dusver het meest succesvol.
conclusie Ongecontroleerd kopen moet beschouwd worden vanuit een neurowetenschappelijk perspectief. Nader onderzoek dient naast een neuropsychiatrische focus een contextueel psychologisch/gedragsanalytisch accent te hebben, waarin onderwerpen zoals inhibitie, zelfcontrole en regelgeleid gedrag centraal staan.