De zoveelste nieuwe Stahl is aangekomen: intussen al de derde editie van zijn wereldberoemde Essential psychopharmacology. Naast het basisboek verschijnen er met de regelmaat van de klok nieuwe edities van onderdelen van dat basisboek. De boeken worden aangeprezen als volledige en toegankelijke overzichten van de complexe materie van de psychofarmacologie. Tot op heden was ik niet verder gekomen dan op regelmatige tijdstippen zijn Prescribers guide te consulteren. Over een aantal werkingsmechanismes en neurotransmittersystemen bevat dit boek een aantal heldere schematische tekeningen, maar globaal verdrinkt het in een te groot aantal en vaak onnuttige schema's. Storend is dat de figuren vaak over verschillende pagina's verspreid zijn, zodat de lezer de juiste figuur bij de tekst moet zoeken. De grafische kwaliteit van de schema's is beperkt en vaak herhaalt de legenda bij een tekening gewoon wat er al in de tekst staat. Soms geeft de auteur terecht aan dat wat er staat, gebaseerd is op hypothesen, maar niet zelden brengt hij hypothesen alsof er reeds voldoende evidentie voor is, terwijl het enkel gaat om een schematische vereenvoudigde voorstelling van een complexe realiteit. Het basishoofdstuk over psychose en schizofrenie is degelijk en vlot leesbaar en kan voor de beginnende arts een goede introductie zijn. Ook hier worden dingen in tekeningen gezet die overbodig zijn. Vooral het vrij complexe glutamaatsysteem is goed uitgewerkt. De impact van genen en hun effecten is een voorbeeld van oversimplificatie. Het hoofdstuk over antipsychotica is wisselend, van helder leesbaar tot vrij complex waar de auteur zich verliest in een overmaat van schema's die de zaak niet steeds verhelderen. Sommige stukken zijn ook voor een meer ervaren psychiater niet helder. De schematische voorstelling van de bindingsaffiniteiten van de verschillende producten is een nuttige voorstelling. Het laatste stuk over de verschillende antipsychotica is dan weer meer op de praktijk gericht en kan een leidraad zijn voor de beginnende arts. Dit beschrijft onder andere hoe men in de praktijk het beste kan opstarten met antipsychotica en hoe men ze later verandert. Globaal kan dit boek een inleiding tot psychose en de behandeling ervan zijn, maar een echte aanrader is het zeker niet. Complexe zaken worden te eenvoudig voorgesteld en te veel hypothesen worden gepresenteerd als werkelijkheid. Het lijkt een zoveelste product van het 'bedrijf Stahl' dat over alle deeldomeinen van psychofarmacologie ons zal verblijden met een zoveelste update met alweer nieuwe al of niet verhelderende schema's die blijkbaar ook online te consulteren zijn (40 dollar voor 48 uur). De titel is ook misleidend, want stemmingsstabilisatoren komen nagenoeg niet aan bod.

M. De Hert