De psychiatrie is al jaren verknocht aan het nosologische ziektemodel. Binnen dit model worden psychiatrische aandoeningen opgevat als discrete eenheden,met een bepaalde pathogenese en een voorspelbare relatie tussen verschijningsvorm,verloop en prognose.
Dit model beleefde een waar reveil met de introductie van de dsm-iii .De basis ervan is echter wankel.De validiteit van vele ziekte-eenheden is gering,wat wordt geïllustreerd met de depressieve stoornis (major depression)als paradigma.Bovendien heeft het nosologische denken een aantal schadelijke nevenwerkingen,te weten:proliferatie van nieuwe diagnostische entiteiten,uitvergroting van het comorbiditeitsprobleem,grensproblemen,veronachtzaming van de factor psychogenese. De vraag wordt gesteld of een alternatief model denkbaar is.Die vraag wordt positief beantwoord en het reactievormmodel wordt als zodanig opgevoerd.Dit model wordt gedefinieerd en besproken. De conclusie luidt dat het beter aansluit,zowel op de psychiatrische praktijk als op het (biologisch) psychiatrische onderzoek.
Er wordt een reconstructie van de psychiatrische diagnostiek voorgesteld,zodanig dat deze aan verfijning wint en mogelijkheden worden geschapen om beide ziektemodellen te toetsen op hun merites voor de psychiatrische praktijk en de psychiatrische wetenschap.