In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de literatuur over dissociatieve stoornissen en gezinstherapie. Ondanks de grote hoeveelheid publikaties op beide terreinen afzonderlijk is het overlappende veld weinig onderzocht. Naast een mogelijke verklaring van deze lacune worden in dit artikel enkele argumenten geformuleerd voor het belang van een gezinsgerichte benadering: de beperkingen van het individuele behandelmodel, de analogie met andere diagnostische categorieën en de transgenerationele aard van de problematiek. Verder worden enkele concrete behandelingsmodellen besproken vanuit de gezinseducatie en de systemische gezinstherapie. Geconcludeerd wordt dat een gezinsgerichte benadering een wezenlijke bijdrage kan leveren in het controversiële debat rond de behandeling van dissociatieve stoornissen.