In dit artikel worden de mogelijkheden van zelfbinding in de psychiatrie verkend. Door middel van een zelfbindingscontract of -overeenkomst kan een persoon, wetend of vermoedend dat hij in de toekomst opnieuw psychisch zal decompenseren, gerichte aanwijzingen geven over hoe dan jegens hem moet worden gehandeld. Het kan daarbij gaan om toestemming voor onvrijwillige opneming en/of behandeling, ook in een situatie waarin betrokkene zich daartegen verzet en in strikte zin niet voldoet aan het juridische gevaarscriterium.

Een tiental voorwaarden waaraan zelfbindingsovereenkomsten dienen te voldoen wordt geformuleerd, en een aantal bezwaren tegen zelfbinding in de psychiatrie wordt geëvalueerd. Geconcludeerd wordt dat zelfbinding een vorm van toekomstgerichte behandelingsplanning is, die een uitdrukking is van een door de betrokkene zelf vormgegeven balans tussen de ethische principes van weldoen en respect voor autonomie.