achtergrond Dat omgevingsfactoren en leefstijl een rol spelen in de geestelijke gezondheidszorg, staat buiten kijf. De laatste paar jaren is hier ook meer onderzoek naar gebeurd: de epigenetica heeft ons de moleculaire schakel getoond waardoor biologie en omgeving vervlochten zijn en bevindingen over de invloed van onze darmflora op de mentale gezondheid tonen het belang van juiste voeding aan. Toch rijzen er hier ook ethische vragen over hoe men leefstijladviezen goed kan integreren in de klinische praktijk.
doel Beschrijven van de normatieve impact van onze kijk op biologie en eigen verantwoordelijkheid en de plaats van leefstijl.
methode Beschouwing van ethische aspecten van leefstijl en leefstijladviezen.
resultaten Ik bespreek de normatieve impact van onze kijk op biologie en eigen verantwoordelijkheid en beargumenteer dat leefstijl conceptueel een unieke plek inneemt tussen biologie en het psychosociale in. Ook worden valkuilen en mogelijkheden van de introductie van leefstijl in de klinische praktijk besproken.
conclusie Leefstijl bevindt zich in het gebied tussen biologie en het psychosociale, en werpt daarom een nieuw licht op het belang van bepaalde verklaringen voor het herstel en voor mogelijke behandelingen. Leefstijladviezen kunnen echter enkel ten volle benut worden in de therapie als hulpverleners ook een dialoog aangaan over aannames en verwachtingen.