achtergrond Na een decennium van ruime budgettaire groei moet de geestelijke gezondheidszorg (ggz) het sinds 2012 doen met aanzienlijk minder financiële ruimte. De combinatie van de hoge prevalentie van psychische aandoeningen en minder beschikbare middelen vraagt om meer doelmatigheid in de zorgverlening.
doel Suggesties doen voor doelmatiger zorgverlening binnen de huidige stelsels (curatief, langdurige zorg en maatschappelijk domein), waarbij meer onderscheid tussen lichtere en ernstigere psychische aandoeningen nodig is.
methode Analyse van relevante beleidsonderzoeken en wetenschappelijke artikelen.
resultaten Voor de aanpak van de lichtere aandoeningen is (meer) focus op integrale basiszorg en e-health nodig. Dit kan deels worden bekostigd door de belanghebbenden, onder wie werkgevers. Bij de ernstig psychische aandoeningen is er meer substitutie van intramurale door (geïntegreerde) ambulante zorg nodig. Daarvoor is een majeure transitie nodig: lagere uitgavengroei én herordening van het zorglandschap.
conclusie Een duurzame ggz is onlosmakelijk verbonden met een effectieve doelmatigheidsagenda. Dit impliceert een forse transitie, maar lijkt in beginsel inpasbaar in het huidige zorgstelsel. Wel is er meer aandacht nodig voor coördinatievraagstukken over de verschillende domeinen heen en minimalisering van de administratieve lasten. De bekostiging moet beter aansluiten bij e-health, collaborative care, casemanagement en de beste aanbiedingswijzen van zorg (best-practice pathways).