achtergrond Het wel of niet kunnen stellen van de diagnose misbruik of afhankelijkheid van middelen zegt nauwelijks iets over de ernst en het beloop van de aandoening of over de reactie op een bepaalde behandeling. Bovendien zijn ook de beschikbare effectieve behandelingen in de praktijk slechts bij een beperkte groep patiënten succesvol. Een mogelijke oorzaak van deze problemen is de te grote heterogeniteit binnen de bestaande diagnostische categorieën. Door de beoogde samenvoeging van de diagnoses misbruik en afhankelijkheid in de nieuwe diagnose ‘stoornis in het gebruik’ dreigt deze heterogeniteit in de dsm-5 nog groter te worden.
doel Doen van suggesties ter verbetering van diagnostiek en behandeling via de stagering en de profilering van verslaving en afhankelijkheid.
methode Literatuuronderzoek.
resultaten Een mogelijke oplossing is vermindering van heterogeniteit binnen een diagnostische categorie via stagering en profilering. Daarvoor suggereren wij een op de oncologie gebaseerd en neurobiologisch gefundeerd stageringsmodel voor verslaving. Daarnaast kunnen patiënten met een verslaving nader getypeerd of geprofileerd worden via het gebruik van fenotypische, endofenotypische en genetische informatie.
conclusie De combinatie van diagnostiek, stagering en profilering zal leiden tot een effectievere en efficiëntere behandeling van verslaafden.