Achtergrond Hoewel de werkzaamheid van antidepressiva duidelijk is aangetoond, blijkt 30-60% van de patiënten met een depressieve stoornis een gebrekkige respons te vertonen. Bij veel van deze patiënten gaat het echter om pseudo­resistentie door een suboptimale aanpak. Doel Een overzicht geven van de oorzaken van pseudoresistentie, alsook van de interventies om deze te remediëren bij patiënten met een depressieve stoornis.
Methode Literatuurstudie via PubMed, Embase, en Web of Science.
Resultaten De oorzaken van pseudoresistentie kunnen divers zijn en kunnen zowel toegeschreven worden aan de clinicus (inadequaat voorschrijfgedrag, verkeerde of gebrekkige diagnosestelling) als de patiënt (ultrasnelle metabolisatie, gebrekkige therapietrouw en comorbiditeit). Adviezen en interventies om pseudoresistentie te voorkomen dienen zich dan ook te richten zowel op de clinicus (kennis klinische richtlijnen, vereenvoudiging doseerschema’s, correcte diag­nosestelling en interventies om gebrekkige therapietrouw te verbeteren), als de patiënt (gepersonaliseerde vorm van psycho-educatie, sociale ondersteuning en care management).
Conclusie Pseudoresistentie is een multifactorieel fenomeen dat complexe interventiestrategieën vereist. Daarbij zijn naast een adequate behandeling door de clinicus, tevens een gepersonaliseerde psycho-educatie, een goede onder­steuning en intensieve follow-up van en een open communicatie met de patiënt vereist.