achtergrond Psychedelica bieden een therapeutisch potentieel voor de behandeling van psychische aandoeningen, maar hoe psychedelica precies werken, is nog onduidelijk.
doel Bespreken van verschillende mechanismen die de therapeutische werking van klassieke psychedelica kunnen verklaren.
methode Onderscheid maken tussen verschillende verklaringsniveaus: het farmacologische, neurocognitieve en psychologische niveau.
resultaten Op farmacologisch niveau beïnvloeden klassieke psychedelica via de serotoninereceptor de aanmaak van glutamaat en brain-derived neurotrophic factor (bdnf), die een gunstig effect hebben op de neurogenese. Psychedelica hebben ook een ontstekingsremmende en daarmee beschermende werking op het brein. Op neurocognitief niveau leiden klassieke psychedelica tot een afname van activatie van het defaultmodenetwerk (dmn), dat geassocieerd is met rumineren en zelfreflectie. Daarnaast neemt de entropie van het brein toe, waarbij er meer verbindingen tot stand komen tussen verschillende hersengebieden. Op psychologisch niveau berust de therapeutische werking op de mystieke eenheidservaring, maar ook op gevoelens van ontzag, verbondenheid en een versterkte waarneming van emoties.
conclusie Psycholytische en psychedelische therapie grijpen in op verschillende niveaus, maar uiteindelijk is het waarschijnlijk de combinatie van mechanismes die ons helpt begrijpen waarom psychedelica – in de juiste set en setting – succesvol toegepast kunnen worden in de therapeutische praktijk.