Achtergrond In de geestelijke gezondheidszorg (ggz) in Nederland wordt zelden de aandacht gericht op mensen met zwakbegaafdheid als aparte groep. Echter, in toenemende mate blijkt juist zwakbegaafdheid een belangrijke kwetsbaarheid voor het ontstaan van psychische stoornissen.
Doel Aandacht vragen voor zwakbegaafdheid als belangrijke kwetsbaarheid en veelvoorkomende comorbiditeit in de ggz.
Methode Overzicht van wetenschappelijke literatuur, recente rapporten en beschikbare praktische kennis over zwakbegaafdheid, psychische stoornissen en de ggz.
Resultaten Mensen met zwakbegaafdheid hebben een hoog risico op het krijgen van psychische stoornissen en een specifiek klinisch profiel, waarbij naast de cognitieve beperkingen, gestapelde problematiek (een combinatie van psychosociale problemen, psychische en/of somatische aandoeningen) een belangrijk kenmerk is.
Conclusie Zwakbegaafdheid is een belangrijke comorbiditeit in de ggz. Door expliciete aandacht voor zwakbegaafdheid, in onderzoek, onderwijs en in de klinische praktijk, leren behandelaars in de ggz zwakbegaafdheid bij hun patiënten beter herkennen en kunnen zij beter rekening houden met het specifieke klinische profiel van deze grote minderheid in de ggz.