achtergrond Sinds oktober 2010 zijn de bes-eilanden in de Antillen een bijzondere gemeente van Nederland. Toen werd beloofd dat de gezondheidszorg op korte termijn op Nederlandse standaard gebracht zou worden. Bonaire, met 15.518 inwoners in 2010 (19.408 in 2016) kreeg haar eigen flexible assertive community treatment(fact)-team. Het werd daardoor een uniek wijkexperiment voor de beweging ‘de nieuwe ggz’.
doel Beschrijven van de ontwikkeling van een moderne ggz-infrastructuur in een kleine geografische entiteit.
methode Visitatie, interviews en analyse van historische databronnen.
resultaten Het ggz-wijkteam neemt de integrale verantwoordelijkheid voor de psychische noden in Bonaire. Er is geen diagnostische verzuiling. Lijnen zijn kort. Het team is in staat de behoefte aan bedden sterk te verminderen. Samenwerking met de huisartsen en het ziekenhuis verloopt soepel en voorzieningen vullen elkaar aan. Doordat de teamleden geïntegreerd in de wijk wonen, is de maatschappelijke integratie geborgd en kunnen ze laagdrempelig inspringen op signalen. Op een natuurlijke wijze wordt ingezet op drie zorgdomeinen: verminderen van symptomen, maatschappelijke participatie en persoonlijk herstel of doelrealisatie.
conclusie Geïntegreerde ggz-wijkzorg in een kleine geografische entiteit zoals voorgesteld door ‘de nieuwe ggz’-beweging, biedt mogelijkheden tot herstelgerichte zorg.