achtergrond Droperidol is in de Vlaamse spoedeisende psychiatrie nog steeds een behandeloptie bij de behandeling van agitatie. Toch worden de doeltreffendheid en de veiligheid van droperidol ter discussie gesteld.
doel Nagaan of het gebruik van droperidol wetenschappelijk verantwoord is.
methode Studies met droperidol (intramusculair of intraveneus) werden geïdentificeerd in een systematisch literatuuronderzoek. Deze gegevens werden aangevuld met een beschrijving van de belangrijkste farmacologische eigenschappen, een overzicht van de literatuur aangaande cardiale bijwerkingen en een situering van droperidol in enkele richtlijnen.
resultaten De doeltreffendheid en de veiligheid van droperidol i.m./i.v. werden geëvalueerd in 8 gerandomiseerde gecontroleerde studies: 352 patiënten kregen droperidol toegediend. De ecologische validiteit van deze studies was groot. Eenmalige toediening van droperidol was doeltreffend bij 64-92% van patiënten. Droperidol bleek iets sneller en iets meer effect te hebben dan haloperidol en lorazepam. De incidentie van bijwerkingen was laag. Geen klinisch relevante cardiale bijwerkingen werden aangetoond, zoals ook bleek uit een systematisch literatuuronderzoek hiernaar.
conclusie Ondanks een dalende populariteit in de meeste richtlijnen lijkt droperidol nog steeds een plaats te hebben bij de behandeling van acute agitatie. Door een snelle, krachtige en kortdurende werking en bewezen doeltreffendheid en veiligheid bij patiënten met hoge (co-)morbiditeit heeft droperidol een gunstig profiel voor gebruik in de spoedeisende psychiatrie.