achtergrond Inactiviteit is een kernprobleem bij langdurig opgenomen psychiatrische patiënten. Er is weinig onderzoek gedaan naar variabelen die deze inactiviteit kunnen voorspellen en verklaren.
doel Het vinden van relaties tussen kenmerken (psychiatrische en farmacologische kenmerken, levensstijl en comorbiditeit) van patiënten met ernstige psychiatrische aandoeningen en inactiviteit.
methode Wij verrichtten een dwarsdoorsnedestudie in ggz Centraal, locatie Zon en Schild in Amersfoort en includeerden patiënten van februari tot juli 2011. Honderd patiënten die antipsychotica gebruikten en langdurig waren opgenomen in een psychiatrische kliniek, werden op de polikliniek bijwerkingen gescreend. Inactiviteit werd vastgesteld met een subschaal van de ‘Nurses’ Observation Scale for Inpatient Evaluation’ (nosie-30). Met gevalideerde vragenlijsten, lichamelijk onderzoek en databasegegevens werd aanvullende informatie verzameld en geanalyseerd. Enkel- en meervoudige regressieanalyses werden uitgevoerd om relaties op het spoor te komen.
resultaten De voorspelde variantie in het meervoudige regressieanalysemodel voor inactiviteit met de variabelen parkinsonisme, negatieve symptomen, metabool syndroom, diabetes, body-mass index (bmi), gebruik van eerste generatie antipsychotica en van een combinatie van de eerste en de tweede generatie antipsychotica was 31,3%. Leeftijd (β = 0,235; p = 0,04) en deze combinatietherapie van klassieke en atypische antipsychotica (β = 0,317; p = 0,04) hingen statistisch significant samen met inactiviteit.
conclusie Leeftijd en gebruik van de combinatie van twee generaties antipsychotica bleken samen te hangen met inactiviteit. Dwarsdoorsnedestudies kunnen geen causale verbanden aantonen, maar kunnen wel hypotheses genereren. Een mogelijke hypothese voor het verrassende verband tussen inactiviteit en de combinatie van antipsychotica zou zijn dat deze combinatie inactiviteit in de hand werkt.trefwoorden epidemiologie, inactiviteit, klinisch, langdurige zorg, schizofrenie