achtergrond De aanwezigheid van adhd verdubbelt de kans op de ontwikkeling van een middelengebonden stoornis. In een populatie van verslaafden is de prevalentie van adhd driemaal zo hoog als in de algemene bevolking. In de verslavingszorg wordt adhd vaak niet herkend en niet behandeld.
doel De hinderpalen beschrijven die het diagnosticeren en behandelen van adhd in de verslavingszorg bemoeilijken.
methode Vanuit een historisch perspectief de evolutie schetsen in de diagnostische omschrijvingen evenals de invloed van maatschappelijke veranderingen en van wetenschappelijk onderzoek.
resultaten Er zijn opmerkelijke analogieën in de evolutie van beide stoornissen die, meer dan andere psychische stoornissen, nog steeds te gemakkelijk bekeken worden vanuit een moreel standpunt. Het neurobiologisch onderzoek heeft een dimensie toegevoegd aan de discussie over de begrippen ‘impulsiviteit’, ‘eigen verantwoordelijkheid’ en ‘vrije wil’.
conclusie Binnen de verslavingszorg wordt adhd pas recent erkend en groeit naar aanleiding hiervan de behoefte aan nieuwe verklaringsmodellen.