Kinderpsychiatrie als omschreven subspecialisme bestaat sinds de jaren twintig. Aanvankelijk was klinische observatie de voornaamste bron van kennis. In de periode na 1970 leek eerst de opkomst van de antipsychiatrie bepalend en voor kinder- en jeugdpsychiaters bedreigend. Achteraf gezien is haar invloed beperkt gebleven en zijn de ingrijpendste veranderingen in deze periode vooral te danken aan de introductie van de empirische methode, met als gevolg herleefde belangstelling voor neuropsychiatrie.