In de laatste 50 jaar is de kennis over de epidemiologie, de etiologie, de pathogenese, de preventie en de behandeling van verslaving sterk toegenomen. Sinds de jaren tachtig hebben we de beschikking over effectieve psychotherapeutische interventies, waarbij inzichtgevende vormen van behandeling grotendeels zijn vervangen door gedragsverandering via cognitieve gedragstherapie. Sinds de jaren negentig zijn er ook steeds meer medicamenteuze interventies beschikbaar en worden er voorzichtig nieuwe neurofysiologische interventies uitgeprobeerd. Ten slotte worden er goede vorderingen gemaakt in een efficiënte zorgtoewijzing.