achtergrond   Eerder onderzoek heeft laten zien dat de effectiviteit van elektroconvulsietherapie relatief gering is bij patiënten met een depressieve stoornis, die resistent zijn voor behandeling met antidepressiva. Deze bevinding geldt mogelijk ook voor de opgenomen patiënten met een depressieve stoornis in Nederland, waar elektroconvulsietherapie vaak wordt voorafgegaan door diverse medicamenteuze behandelingen.
doel   Het bepalen van de invloed van medicatieresistentie op het kortetermijneffect van ect bij patiënten met een depressieve stoornis.
methode   In een prospectief onderzoek werden 85 patiënten geïncludeerd, die voldeden aan de dsm-iv-criteria van een depressieve stoornis. Medicatieresistentie werd overeenkomstig eerder onderzoek beoordeeld. De patiënten werden verdeeld in een medicatieresistente groep en een nietmedicatieresistente groep.
resultaten   De respons op elektroconvulsietherapie (een afname van ten minste 50% op de 17-itemversie van de Hamilton Rating Scale for Depression) van medicatieresistente patiënten was even hoog als de respons van patiënten zonder medicatieresistentie (82,5% versus 81,1%). Ook bij gebruik van volledige remissie als uitkomstcriterium (een score op de Hamilton Rating Scale for Depression ≤ 7 na ect), was er geen significant verschil tussen patiënten met, en patiënten zonder medicatieresistentie (43,8% versus 40,5%). Als rekening werd gehouden met potentiële confounders bleef het verschil niet significant.
conclusie   In tegenstelling tot eerder Amerikaans onderzoek, heeft medicatieresistentie geen invloed op het kortetermijneffect van ect. ect blijkt ook bij medicatieresistente depressieve patiënten een effectieve behandeling te zijn.