De psychopathologie is door de wijze waarop zij haar onderzoeksobject, de patiënt, benadert, niet voldoende in staat rekening te houden met de persoonlijke kanten van de problematiek die zij onthult. In dit artikel wordt gesteld dat dit in de psychiatrie problemen veroorzaakt die voorkomen kunnen worden. Hoe is deze lacune op te vullen? De auteur stelt voor de klinische observaties op een andere wijze te ordenen, zodat het perspectief van de patiënt en dat van de onderzoeker niet meer door elkaar gehaald worden. Voorts worden de gevolgen hiervan voor de psychiatrische beoordelingsinstrumenten besproken.