Deze kritische beschouwing staat allereerst stil bij de definitie van dissociatie. Het verwarrend gebruik van de term heeft te maken met het vermengen van beschrijvende en verklarende definities en de toepassing op uiteenlopende fenomenen van verschillend abstractieniveau. De belangstelling voor dissociatieve stoornissen wordt vervolgens in een historische context besproken: de fin de siècle-geschiedenis van het verband tussen hysterie, hypnose en trauma. Hulpverleners en onderzoekers worden gewaarschuwd voor de `verleidingen' van dissociatie en traumatheorie, en voor de gevaren van `iatrosuggestie'.