Gedo beschrijft in zijn psychoanalytisch metamodel hoe elke ontwikkelingsfase een eigen model en samenhangende therapiemodaliteit vereist. Bij de behandeling van borderline-patiënten dient men met deze verschillende opeenvolgende niveaus rekening te houden. Als voorbeeld van een dergelijk sequentiële benadering wordt een focaal psychotherapeutisch gefaseerd klinisch behandelprogramma beschreven. Verder wordt ingegaan op de vraag hoe het model kan worden gebruikt als diagnostisch raamwerk bij met name persoonlijkheidsstoornissen en hoe het hierbij richting kan geven aan de behandeling.