Het frequent voorkomen van psychiatrische stoornissen in het algemeen ziekenhuis geeft aanleiding tot onderzoek naar de waarde van opsporing en behandeling van deze stoornissen. Dit artikel beschrijft een onderzoek bij lang opgenomen ziekenhuispatiënten, een groep waarbij een hoge prevalentie van psychiatrische stoornissen werd verwacht.

Prevalentiemeting vond plaats met een twee-fasenstrategie, waarin screening met de General Health Questionnaire (GHQ) gevolgd werd door een psychiatrisch-diagnostisch interview. Aansluitend werd bij een op GHQ-score geselecteerde groep een gecontroleerde interventiestudie uitgevoerd, waarbij getracht werd de natuurlijke psychiatrisch-consultsituatie te benaderen. Interventie-effecten werden nagegaan voor psychisch functioneren, ligduur en een aantal medische verrichtingen.

De vastgestelde prevalentie van psychiatrische stoornissen (24%) komt overeen met waarden voor niet op ligduur geselecteerde ziekenhuispatiënten. Veel stoornissen waren mild. Van de psychiatrische interventies werden op de onderzochte parameters geen effecten aangetoond. Methodologische tekortkomingen die hiervoor verantwoordelijk kunnen zijn, worden besproken.