In dit artikel wordt de onderzoeksliteratuur met betrekking tot definitie en operationalisatie van een psychoserecidief en de plaats van de BPRS daarin besproken. Op grond van de onderzoeksliteratuur is een zinvol onderscheid te maken tussen de zogeheten `target symptom'- en de `specific clinical state'-benaderingen. De eerste methode lijkt geschikt te zijn voor het management van de psychotische patiënt. De tweede methode lijkt voor onderzoek beter bruikbaar. Het gebruik van de BPRS, als algemene psychopathologische symptoomschaal, lijkt voor de tweede methode aan te bevelen voor bijvoorbeeld longitudinaal onderzoek.