Het psychotraumatisch effect van reanimatie wordt behandeld aan de hand van vijf casus waarvan twee met en drie zonder het gebruik van tracheotomie. Het blijkt dat de groep van astmapatiënten die enige vorm van noodbehandeling ondergaat later lijdt aan een posttraumatisch stress-syndroom. De reactie die op de ingreep volgt heeft een typisch verloop, dat ook gezien wordt bij de slachtoffers van concentratiekampen of andere rampen. Ook ziet men veel elementen van het klinisch-psychiatrisch beeld na een cerebraal trauma. In het algemeen vindt men in de literatuur weinig materiaal over dit verschijnsel bij patiënten met een chronische pulmonaire obstructie. De diagnose en behandeling van de psychologische aspecten van dit probleem wordt beschreven, als ook de specifieke aspecten daarvan bij astmapatiënten. De schrijver concludeert dat aandacht geschonken moet worden aan een adequate medische en psychologische begeleiding na een fysiek trauma.