achtergrond Psychodiagnostische feedback kan een positief effect op behandeluitkomsten hebben, maar de generaliseerbaarheid hiervan voor de klinische praktijk is onbekend.
doel Op een afdeling psychotherapeutische deeltijdbehandeling voor persoonlijkheidsstoornissen werd onderzocht of er verschil optrad in behandelingsresultaten, door cliënten al of niet inzage te geven in hun scoreprofielen van onderzoeksvragenlijsten. Gelijktijdig werd een kwaliteitsonderzoek uitgevoerd.
methode Van de 111 cliënten die instroomden, waren er tijdens de vijfde behandelmaand (tweede meetmoment) nog 88 in behandeling. Aan de follow-up-meting, 6 maanden na ontslag, deden 74 cliënten mee. De verschillen in effect werden onderzocht op een schaal voor interpersoonlijk gedrag (Interpersonal Checklist, ISL-R) de Utrechtse Copinglijst (UCL), een klachtenlijst (Symptom Checklist, SCL-90), en een sociale redzaamheidschaal (Social Adjustment Scale, SAS-R). De tevredenheid over het behandelaanbod werd met de De-Brey-schaal onderzocht.
resultaten Het bleek dat er geen verschillen aantoonbaar waren tussen de experimentele groep en de controlegroep. Verdere analyses zijn uitgevoerd op de gehele cliëntenpopulatie. In een aanvullend kwaliteitsonderzoek zijn significante veranderingen vastgesteld met betrekking tot geobjectiveerde klachten, coping-stijlen en interpersoonlijke posities. Zestig procent van de cliënten is over het algemeen tevreden met de ontvangen hulp; 37% is zeer tevreden.
conclusie Psychodiagnostische feedback heeft geen effect op de behandeluitkomsten. Een hoge score voor de interpersoonlijke verbondenheid (affiliatie) is een goede voorspeller van het behandeleffect. Een ruime meerderheid van de cliënten was tevreden over de verstrekte zorg. Een verband tussen behandeluitkomsten bij follow-up en de al of niet genoten nazorg werd niet geconstateerd.