Heterogeniteit binnen ass als obstakel voor diagnostiek, zorg en onderzoek
achtergrond De definitie van het concept autisme is met de jaren verbreed. Met de invoering van de dsm-iv werd het mogelijk om ook ‘mildere’ gevallen te diagnosticeren. Hiermee kwam er erkenning en zorg voor een groep kinderen die mildere, maar desondanks toch zeer beperkende, autistische symptomen vertoont. De keerzijde van deze positieve ontwikkeling is dat de ondergrens van het autismespectrum is gezakt en vervaagd. Hiermee is de heterogeniteit binnen het autismespectrum toegenomen op het niveau van kernsymptomen, maar ook op diverse andere niveaus. Deze heterogeniteit compliceert de diagnostiek, maar leidt ook tot kritische vragen naar rechtvaardiging van zorg en bemoeilijkt biologisch onderzoek (Happé & Ronald 2008).
doel Het bieden van een actueel kader met betrekking tot landelijke en internationale ontwikkelingen, zoals diagnostische richtlijnen en de dsm-5. Dit kader dient als voorzet voor de volgende presentaties over screening, diagnostiek en behandeling van autismespectrumstoornissen (ass) in de verschillende levensfasen.
methoden In deze inleiding wordt een overzicht gegeven van de heterogeniteit binnen ass op diverse niveaus aan de hand van de praktijk en wetenschappelijke inzichten, waarbij de zogenaamde fractioning approach (Happé & Ronald 2008) aan bod komt. Ofwel de theoretische driedeling in sociale interactieproblemen, communicatieproblemen en stereotype gedragingen met zowel genetische als contextuele kaders van symptomatologie.
resultaten Vanuit verschillende invalshoeken kan de heterogene groep ass beschouwd worden en aanknopingspunten bieden voor screening, diagnostiek, behandeling en wetenschappelijk onderzoek. De variatie in kernsymptomen, comorbiditeit, cognitief functioneren en beloop dragen niet alleen bij aan de heterogeniteit, maar kunnen ook aanknopingspunten bieden voor de praktijk en wetenschappelijk onderzoek.
conclusie De fractioning approach biedt aanknopingspunten aan het wetenschappelijk onderzoek, maar ook aan de diversiteit van ass en de onderbouwing van behandeling. Een ontwikkelingsperspectief is hierbij onontbeerlijk. Alle volgende presentaties zullen op een of meer van de genoemde aspecten ingaan.
zorg en onderzoek
k. greaves-lord
k.greaves-lord@erasmusmc.nl
achtergrond De definitie van het
concept autisme is met de jaren verbreed. Met de
invoering van de dsm-iv werd het mogelijk om
ook ‘mildere’ gevallen te diagnosticeren. Hiermee
kwam er erkenning en zorg voor een groep kinderen
die mildere, maar desondanks toch zeer beperkende,
autistische symptomen vertoont. De keerzijde
van deze positieve ontwikkeling is dat de
ondergrens van het autismespectrum is gezakt en
vervaagd. Hiermee is de heterogeniteit binnen het
autismespectrum toegenomen op het niveau van
kernsymptomen, maar ook op diverse andere
niveaus. Deze heterogeniteit compliceert de diagnostiek,
maar leidt ook tot kritische vragen naar
rechtvaardiging van zorg en bemoeilijkt biologisch
onderzoek (Happé & Ronald 2008).
doel Het bieden van een actueel kader
met betrekking tot landelijke en internationale
ontwikkelingen, zoals diagnostische richtlijnen
en de dsm-5. Dit kader dient als voorzet voor de
volgende presentaties over screening, diagnostiek
en behandeling van autismespectrumstoornissen
(ass) in de verschillende levensfasen.
methoden In deze inleiding wordt een
overzicht gegeven van de heterogeniteit binnen
ass op diverse niveaus aan de hand van de praktijk
en wetenschappelijke inzichten, waarbij de zogenaamde
fractioning approach (Happé & Ronald 2008)
aan bod komt. Ofwel de theoretische driedeling in
sociale interactieproblemen, communicatieproblemen
en stereotype gedragingen met zowel
genetische als contextuele kaders van symptomatologie.
resultaten Vanuit verschillende
invalshoeken kan de heterogene groep ass
beschouwd worden en aanknopingspunten bieden
voor screening, diagnostiek, behandeling en
wetenschappelijk onderzoek. De variatie in kernsymptomen,
comorbiditeit, cognitief functioneren
en beloop dragen niet alleen bij aan de heterogeniteit,
maar kunnen ook aanknopingspunten
bieden voor de praktijk en wetenschappelijk
onderzoek.
conclusie De fractioning approach biedt
aanknopingspunten aan het wetenschappelijk
onderzoek, maar ook aan de diversiteit van ass en
de onderbouwing van behandeling. Een ontwikkelingsperspectief
is hierbij onontbeerlijk. Alle
volgende presentaties zullen op een of meer van de
genoemde aspecten ingaan.