Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen (7e druk)
Wanneer van een boek dat voor het eerst verscheen in 1988 en sindsdien ‘in de praktijk van de hulpverlening aan kinderen voorziet in een zekere behoefte’ (zie het voorwoord) een 7de herziene en gewijzigde versie uitkomt, zijn de verwachtingen hooggespannen. Het boek vormt al jaren voor velen, al dan niet nog in opleiding, een belangrijke bron van informatie over de verschillende methoden van diagnostisch onderzoek en beschikbare onderzoeksmiddelen. Door de introductie van nieuwe of gereviseerde instrumenten, soms nieuwe normeringen, waren herziening en wijziging ten opzichte van de 6de druk uit 2002 daarom meer dan gewenst. De nieuwe druk lijkt erop gericht de theorie en de beschrijving van methoden grotendeels intact te laten en de beschrijving van en verwijzingen naar beschikbare instrumenten te actualiseren. Dit betekent dat de meerderheid van de hoofdstukken nauwelijks veranderd is. Het eerste hoofdstuk is iets meer geactualiseerd, met de introductie van evidence-based assesment en practice, en het verdwijnen van de beschrijving van de pedologie. In sommige hoofdstukken leiden de schaarse wijzigingen tot een zekere verarming: daar waar eerst nog een overzicht stond van diagnostische interviews, staat nu een verwijzing naar anderebronnen. De hoofdstukken met overzichten van de beschikbare instrumenten zijn wel uitgebreid. Opvallendgenoeg zijn er weinig van de soms al oude of zelfs verouderde instrumenten afgevallen. Het hoofdstuk over intelligentieonderzoek is duidelijker geactualiseerd en uitgebreid, met name door de toevoeging van de Nederlandse versie van Wechsler Intelligence Scale for Children (wisc-iii), en is daardoor
waardevoller geworden. De belangrijkste wijziging blijkt de samenvoeging te zijn van de hoofdstukken over het sociaal en het emotioneel functioneren. Het nieuwe hoofdstuk is meer in overeenstemming met de rest van het boek en beter leesbaar. Doordat bij de revisie gebruikgemaakt is van recentere literatuur, maakt het een actuelere indruk dan de meeste andere hoofdstukken. Bij de overige hoofdstukken blijft ondanks, of dankzij de beperkte aanpassingen, het gevoel dat het boek niet de laatste stand van zaken presenteert. Door de veranderde lay-out en gebruik van kopjes en lijstjes is het boek prettiger leesbaar. De vraag blijft of er echt sprake is van een significant herziene en gewijzigde versie. De indruk blijft dat de oude versie kan volstaan wanneer je je, zoals een enkele auteur in dit boek suggereert, voor actuele informatie richt tot bronnen als het Landelijk Kenniscentrum (www.kenniscentrum-kjp.nl).
C.G. Reichart, B. Siebelink