Het sturen van een klinische en/of semi-murale behandeleenheid vereist een bepaald soort regelkunde. Deze regelkunde komt op veel vlakken overeen met gangbare _ bedrijfskundige _ managementopvattingen, maar heeft ook duidelijke, daarvan onderscheiden eigen aspecten.

Deze aspecten worden gedicteerd door het product van het therapeutische milieu: de therapeutische wisselwerking tussen leden van een behandelteam en patiënten, die in hoge mate afhankelijk is van de onderlinge wisselwerking tussen behandelteamleden. Deze wisselwerking vindt plaats op twee niveaus, die van de oppervlakte- en de dieptestructuur.

Tegenstellingen tussen die niveaus kunnen de behandeling van patiënten hinderen. Milieutherapeutisch management vereist daarom naast regelkunde op het niveau van de oppervlaktestructuur _ het scheppen van personele en materiële voorwaarden voor behandelen en dergelijke _ ook regelkunde op het niveau van de dieptestructuur, het bevorderen van congruentie tussen oppervlakte- en dieptestructuur van de behandelteams.

Een aantal voorbeelden van incongruenties worden behandeld aan de hand van casuïstiek en het artikel wordt besloten met enige adviezen voor de praktijk.