Dit artikel beschrijft naar aanleiding van ervaringen binnen de Maastrichtse 24-uurs opvangpost hoe een tijds- en ontwikkelingsperspectief in de praktijk en theorie van de psychiatrische crisisinterventie geïntegreerd kunnen worden. Middels een beschouwing over het beloop van schizofrene stoornissen wordt ingegaan op de betekenis die crisisinterventie kan hebben voor evaluatie en bijsturing van de patiëntencarrière en de zin die crisisinterventie daaraan binnen de levensgeschiedenis van de patiënt kan geven. De auteurs werken de consequenties van een dergelijke vorm van crisisinterventie uit voor de organisatorische vormgeving, waarbij een vergaande integratie van psychiatrische voorzieningen inclusief de kliniek een voorwaardelijke factor voor crisisinterventie in beloopsperspectief is. Bovendien wordt een analyse- en onderhandelingsstrategie beschreven die een belangrijke bijdrage levert aan de diagnostiek van de multiple factoren die een crisis bepalen en de daaraan optimaal aansluitende interventie. Ten slotte volgen enkele overwegingen met betrekking tot het functioneren van een crisisteam.