Dit boek verschijnt in de boekenreeks van de International Society for the Psychological Treatments of the Schizophrenias and other Psychoses, een vereniging die zich inzet voor meer aandacht voor psychologische aspecten van de psychose. In dit boek ligt de focus op de behandeling van psychotische stoornissen in acute ziekenhuisafdelingen in het Verenigd Koninkrijk, een blijkbaar zwakke schakel in het zorgcircuit voor psychose in dit land. De redacteuren laten de mensen die het nauwst betrokken zijn bij deze intramurale patiëntenzorg aan het woord: de gebruikers, hun familie en de hulpverleners werkzaam op deze afdelingen. Zo krijgen we alles bij elkaar twintig verhalen. Elk van deze verhalen wordt becommentarieerd door twee personen, die proberen lessen te trekken uit de beschreven ervaring. Het boek is bedoeld voor de verschillende beroepsgroepen, maar zeker ook voor hulpverleners in opleiding. De redacteuren hopen dat het boek ook voor gebruikers en hun familie nuttig zal zijn. De opzet van dit boek is werkelijk interessant en origineel. Niet alleen kunnen we een reeks authentieke, ogen-openende ervaringen lezen van mensen die zeer dicht betrokken zijn bij de behandeling op een acute opnameafdeling, maar het idee van de commentaren vanuit verschillende perspectieven lijkt mij uniek. Zo wordt het verhaal van de zich hulpeloos voelende jonge arts in opleiding tot specialist besproken door een cliënt en door een ervaren psychiater. Om het met hedendaagse termen uit te drukken: dit boek heeft een sterk empowerment- en trialoog-bevorderend gehalte. De take home messages die de redacteuren in het laatste hoofdstuk meegeven, zijn enerzijds niet verbazingwekkend of onverwacht. Zo wijst men op het belang van menselijk te zijn, voldoende informatie te geven, gebruikers en familie te betrekken in de zorgplanning, voldoende zorg te besteden aan onszelf, hulpverleners. Anderzijds kan men dergelijke attitudes en praktijken niet genoeg onder de aandacht brengen. Kwetsbaar als ze zijn, dreigen deze waarden telkens opnieuw verloren te gaan. Wat mij verwonderde, was dat in de ziekenhuiszorg in het Verenigd Koninkrijk, een land dat toch vooruit lijkt te zijn op het vlak van geestelijke gezondheidszorg, nog handelwijzen gangbaar zijn die in onze hulpverlening hier niet meer lijken voor te komen. Maar dit kan natuurlijk ook met eigen bedrijfsblindheid te maken hebben. Een aanrader is dit boek in ieder geval: voor hulpverleners in opleiding zeker, maar ook voor degenen die reeds geruime tijd in het beroep staan. De kernwaarden van onze professie dreigen telkens opnieuw te verschralen en te eroderen. Lectuur van dergelijke eerlijke ervaringen is hiertegen een goed antidotum.

M. Eneman