Leven impliceert verliezen. Het vermogen om te verliezen hangt samen met de mate waarin de problemen van de separatie-individuatiefase in de vroegste jeugd zijn doorgewerkt. Dit artikel beschrijft hoe onopgeloste separatie-individuatieproblemen zijn terug te vinden in het gedrag van niet-chronische psychiatrische patiënten in de kliniek, en bij hun families. Ook wordt beschreven hoe ze de sfeer op de afdeling bepalen. Suggesties worden gegeven voor het hanteren van de dagelijkse routine van de psychiatrische afdeling in functie van de behandeling van onopgeloste separatie-individuatieproblemen van individuele patiënten.