Klinisch gedefinieerde psychiatrische syndromen bestaan waarschijnlijk uit clusters van symptomen, elk met mogelijk specifieke oorzaken. Deze symptomen kunnen op hun beurt onderdeel zijn van verschillende ziektebeelden. Het bestuderen van symptoomgroepen in plaats van ziektebeelden kan daarom een efficiënte methode zijn om de genetische oorzaken van psychiatrische aandoeningen te vinden. Hiervoor is het noodzakelijk om te weten welke symptomen door erfelijke factoren, en welke door omgevingsfactoren worden bepaald.
In een samenwerkingsverband tussen het umc Utrecht en het Instititute of Psychiatry in Londen is gedetailleerde klinische informatie verzameld van grote groepen patiënten met psychotische symptomen, overwegend in het kader van schizofrenie, de schizoaffectieve stoornis, de bipolaire stoornis of de psychotische depressie. Informatie uit verschillende vragenlijsten (Comprehensive Assessment of Symptoms and History (cash), Structured Clinical Interview for dsm-iv Disorders (scid), Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Aged Children-l (sads-l) en Schedules for Clinical Assessment in Neuropsychiatry (scan)) werd omgezet naar het opcrit-systeem (Operational Criteria).
De gecombineerde populatie bestaat uit ruim 400 eeneiige en twee-eiige tweelingen, bijna 100 families en meer dan 2.000 individuen. Op deze klinische gegevens wordt een zogenaamde factoranalyse uitgevoerd om groepen symptomen te definiëren. De erfelijkheid van deze symptomen kan vervolgens worden bepaald door middel van Structural Equation Modelling, waarvan de resultaten zullen worden gepresenteerd. De symptoomgroepen met de hoogste erfelijkheid zullen worden gebruikt voor moleculairgenetische onderzoeken naar de oorzaken van psychiatrische symptomen en ziektebeelden.