Tweederde van de chronisch schizofrene patiënten is niet in staat om een zelfstandig bestaan te voeren. Het merendeel van deze groep patiënten maakt steeds of regelmatig gebruik van ambulante geestelijke-gezondheidszorgvoorzieningen. Daar blijkt dat beperking van de hulpverlening tot specifiek op ziekteverschijnselen gerichte interventies leidt tot veronachtzaming van de problemen waar deze patiënten zich in het dagelijks leven voor geplaatst zien. In dit artikel wordt, aan de hand van vier casusbeschrijvingen, het belang van psychotherapeutische kennis en vaardigheden voor het oplossen van die 'dagelijkse problemen' geïllustreerd.