Playing hard at life. A relational approach to treatingmultiply traumatized adolescents
Een indrukwekkend boek, dat is het zeker. Indrukwekkend, omdat het op uiterst boeiende wijze de behandeling van ernstig getraumatiseerde jongeren uiteenzet. Indrukwekkend ook, omdat de auteur op moedige wijze beschrijft hoe ze de behandeling van deze jongeren heeft aangepakt, waarbij ze het benoemen van eigen onzekerheden en moeilijkheden niet uit de weg gaat. De inhoud bestaat uit een combinatie van theoretische onderbouwing en casuïstiek, wat tot een levendig verhaal heeft geleid. De vlotte schrijfstijl maakt het bovendien een makkelijk te lezen boek. Dit boek is zeer geschikt voor therapeuten die met jongeren werken, ook als hun doelgroep niet uit ernstig getraumatiseerde jongeren bestaat. De onderwerpen die beschreven worden en de bijbehorende gevalsbeschrijvingen bevatten namelijk aspecten die van algemeen nut kunnen zijn, zoals het hanteren van geheimen, de plaats van uitbeelding in de behandeling of de betekenis van dromen. De nauwgezette beschrijving van het eigen groeiproces in het opzetten van deze therapieën maakt dit boek in het bijzonder geschikt voor beginnende therapeuten. De behandeling van dergelijke ernstig getraumatiseerde jongeren is immers zeer uitdagend, waarbij therapeuten meer dan eens in situaties terechtkomen waarbij ze hun eigen functioneren ter discussie moeten stellen. De gevalsbeschrijvingen zullen voor de meesten zeer herkenbare situaties bevatten. Het boek blinkt uit door zijn openheid en helderheid. Toch zijn er enkele kanttekeningen te plaatsen. Zo is de theoretische onderbouwing over het algemeen summier te noemen en ontbreekt deze bij sommige hoofdstukken zelfs grotendeels. Alhoewel de auteur op schijnbaar overtuigende wijze het belang van de verschillende aspecten van de behandeling aantoont, ontbreekt wetenschappelijke evidentie voor een dergelijke aanpak. De theoretische onderbouwing is louter descriptief, van toetsing is geen sprake. Om deze reden lijken sommige interpretaties van de casuïstiek wat verregaand. Globaal genomen is het boek zeer aan te raden: makkelijk te lezen, boeiend en leerzaam. Maar verwacht geen kookboek of handzame leidraad. Het is een persoonlijk relaas van de behandeling van ernstig getraumatiseerde jongeren, waarbij waar nodig en mogelijk theoretische onderbouwing wordt geboden.
R.R.J.M. Vermeiren