De biologische psychiatrie met haar nadruk op neurotransmitters en receptoren, in samenhang met categoriale taxonomieën, is toe aan een revisie binnen een meer dimensioneel en functioneel neuropsychiatrisch kader. De aanleiding hiertoe vormt de sterk toegenomen kennis binnen de neurowetenschappen waardoor de grenzen tussen de verschillende medische specialismen die zich bezighouden met hersenfuncties vervaagd zijn, alsmede de toenemende duidelijkheid over de betekenis van genetische en intracellulaire mechanismen bij het ontstaan van psychiatrische stoornissen. Het betreft onder meer de beïnvloeding van gentranscriptiemechanismen waardoor de expressie van neurotransmitters en receptorcomplexen blijvend kan veranderen, met als gevolg een toegenomen kwetsbaarheid voor een volgende ziekte-episode. Vanwege de verkregen inzichten in de samenhang tussen hersenfuncties en gedrag op anatomisch, genetisch en endocrien gebied dient de psychiatrie opnieuw te worden verankerd binnen de neurowetenschappen en kennis uit deze domeinen te worden geïntegreerd in het opleidingsprogramma.